Castaways of Kerch

Στο Κερτς της Κριμαίας, μια μειονότητα ανθρώπων ιταλικής καταγωγής, που έφτασαν εκεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1800, αγωνίζονται για να ανα-γνωριστεί και να προβληθεί η τραγωδία τους. Αυτοί οι Ιταλοί το 1942 κατηγο-ρήθηκαν ότι υποστήριξαν το φασιστικό καθεστώς και ότι συνεργάζονταν με τα γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της κατοχής της πόλης. Στις 29 και 30 Ιανουαρίου, οι Σοβιετικοί στρατιώτες άρχισαν την απέλαση των Ιταλών. Όλη η κοινότητα μεταφέρθηκε με εμπορικές αμαξοστοιχίες στις παγωμένες καζα-κικές στέπες. Το πρώτο βαγόνι έπεσε στη Θάλασσα της Αράλης. Εκείνη την εποχή οι κάτοικοι αυτών των περιοχών την ονόμασαν θάλασσα, καθώς ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος ταμιευτήρας γλυκού νερού στον κόσμο, τροφοδοτώντας ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση με ψάρια. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης αποφάσισε να πάρει νερό από τα δύο πο-τάμια που χύνονταν στη λίμνη, σε μια προσπάθεια να αρδεύσει την έρημο, ώστε να καλλιεργήσει βαμβάκι. Σήμερα η ανατολική λεκάνη της λίμνης έχει στεγνώσει τελείως. Οι ψαρόβαρκες και τα εργοστάσια για τη διατήρηση των ψαριών στα οποία εργάζονταν και οι εκτοπισμένοι Ιταλοί, είναι τα μόνα ίχνη του παρελθό-ντος. Οι λίγοι Ιταλοί επιζώντες θα επιστρέψουν στο Κερτς μετά τον θάνατο του Στάλιν. Η Ρωσία αναγνώρισε τις διώξεις που υπέστη αυτή η κοινότητα μόλις στις 11 Σεπτεμβρίου 2017.